Płyta słupskiego Rynku ma być przestrzenią przeznaczoną wyłącznie dla pieszych i rowerzystów. Zlokalizowane w czterech narożnikach studnie – ślad przeszłości miasta – stanowią kluczowe punkty nowej osnowy kompozycyjnej tej przestrzeni. Każda ze studni posiada inny charakter i rolę:

PUNKTOWY publiczny zdrój z wodą pitną;

POWIERZCHNIOWA sadzawka ochładzająca przestrzeń w upalne dni i służąca jako ślizgawka zimą;

 LINEARNA szemrząca fontanna chroniącą przed hałasem z ul. Grodzkiej.

Propozycja dla rozwiązania płyty rynku współdziała zarówno z istniejącym obecnie budynkiem kina, jak i z proponowanym w jego miejsce kwartałem zabudowy. Siatka modularna, wyznaczająca konstrukcję i szerokość jej traktu, wynika z historycznych podziałów działek i frontów kamienic. Wnętrze nowego kwartału zabudowy pozwala na prowadzenie tam w sezonie letnim takich działań, jakie słupszczanie pamiętają w tej lokalizacji: handlu (targ) oraz kultury (plenerowe kino). Wycofanie zabudowy od północy pozwoli na zachowania rosnących na skwerze lip zmniejszy zacienianie lokali w istniejących kamienicach.

Przystanki autobusowe zaproponowano bliżej płyty rynku, po obu stronach ul. Grodzkiej. Pozwoli to na wygodne przesiadanie się między liniami w centralnym punkcie śródmieścia i skorzystanie z oferty usługowo-handlowej okolic rynku. Stałe siedziska umieszczone są w bezpośrednim sąsiedztwie przystanków. Miejsca postojowe dla mieszkańców i osób odwiedzających śródmieście zostaną zapewnione pod nową inwestycją. Terenowe miejsca postojowe pozostawiono wyłącznie w północnej części, jednak sezonowo (lub w przypadku wprowadzenia w parterze gastronomii) mogą zostać zamienione w ogródki gastronomiczne. Układ uliczny w śródmieściu uniemożliwia zmianę tranzytowego charakteru ul. Grodzkiej, zaproponowano więc jej akustyczne i wizualne odseparowanie od Rynku dzięki zastosowaniu gładszej, wyciszającej nawierzchni, pasa zieleni oraz linearnej fontanny, wprowadzającej dźwięk szemrzącej wody. Docelowo sugerowane jest zwężenie ulicy w celu zmniejszenia prędkości i poprawy bezpieczeństwa pieszych – wówczas jeden pas ruchu zostałby przeznaczony na miejsca postojowe.

Ponieważ znaczną część obszaru nowej zabudowy zajmują działki należące do gminy, możliwe jest zastosowanie narzędzi pozwalających na większy wpływ strony publicznej na charakter nowej inwestycji, np. na zasadach partnerstwa publiczno-prywatnego. Za przekazanie prywatnemu inwestorowi terenu pod zabudowę, mógłby zostać zobowiązany do realizacji ogólnodostępnego dziedzińca i partycypowania w kosztach wykonania infrastruktury i przestrzeni publicznych.

[propozycja konkursowa, współpraca A2P2 architecture & planning oraz NANU Architektura]